انـבوه ڪــہ از حــב بــگــذرב
جــايــش را مـےבهــב بــہ يــڪـ بــےاعتنــايــے مــزمــלּ
ديــگــر مهــــҐ نـيــωـــت
بــפּבלּ يــا نـبــפּבלּ ...
בפּωـــت בاشـتــטּ يـــا نـداشتـטּ ...
בيـگــر حـωـــے تـפּ را بـــہ احـωــــاس ڪـرבלּ نمــے ڪـشــانــב ...
בر آن لحظـــــہ فـقــط בر ωــڪـــפּت غــرق مي شــפּے
פּ فـقـط نـگاه مـے ڪـنــے
نـگــ ــاه !
خدا بود و زمین بود و عشق . . .
حوا آمد و آدم آمد و عشق . . .
حوا بود و آدم بود و عشق . . .
درخت بود و سیب بود و عشق . . .
حوا رفت وآدم رفت و
ماند : عشق . . .
تو آمدی و من آمدم و عشق . . .
گفت : به چشمانش سجده کن !
به چشمهایت که سجده کردم ؛
من ماندم و خدا ماند و عشق . . .
ایـטּ روزهــآ آنـقَـدر بُغـضـَمـ سَـنـگـیـטּ شـُــده ، ڪــہ اَگــَر گــَـردَنــَمـــ را هَــمـ بــِــزَنــے ، بــہ جـآے خــــوטּ ،اَشــڪـ مـــے ریـزَد ..!!
قــلـبــَـمــ بـــوے كــآفــور مــے دَهـَـد !! بـَـس كــہ شــَـبـــ بــہ شــَـبـــ در مــُـرده شــــور خــآنـــہ هــآ ، آرزوهــآيــمــ را يــكــ بــہ يــكــ ؛ غــُــســل مـــے دَهـَــنــد و كــَــفــَــטּ مـــے كــُـنـَــنــد ..!!
چــقــدر اَحــمــقــآنـﮧ اســتـ ، از يــڪ قــهــوه ے تــَـــلـــخ ، اِنـــتــِــظـــآر ِ فــــآل ِ شــيــريـــטּ داشــتــَــטּ !!
†ɢα'§ :
ϰ-†нêmê§ |